Pasen vanuit de Dominicuskerk te Leeuwarden. Facebookbericht.

Dat het licht mag verspreiden in deze donkere tijden. Of stellen we ons aan, en is het gewoon tijd om het zwijgen te doorbreken?
Want hoe mooi ook, dit soort plaatjes, hoe diep gaat de overtuiging echt, kijken we gewoon naar een toneelstukje in pretpark Europa?
Hoe vaak zijn we niet ergens voor de plaatjes? Hoe vaak strijken we niet neer op een terras voor een gevoel van geluk? Ontvluchten we ons huis om de wereld dwangmatig te willen zien? Bang iets te missen, terwijl we niet weten wat?
Hebben we oog voor wat we zien, of zijn we slechts toeristen in ons eigen leven?
De wederopstanding van Christus is meer dan het verlengen van het feestje, meer dan een goed gevoel als antwoord op onze grote vragen, die we steeds minder stellen. Telkens met pasen komt God met deze brute actie op onze huid, en elke keer als Hij zich toont, werken we hem weg. Bange mensen, slapend op de olijfberg.
Gaan we achter de bar staan en aan de slag, of blijven we op de dansvloer totdat het licht aangaat? Ook ik durf weinig hoor.