Het kan wel! of niet dan?

We verliezen de realiteit uit het oog, dat is het grootste gevaar.

Met haar winst , geholpen door de media, zwaaiend met voorheen recht-nationalistische Nederlandse vlaggen, belooft D66 een einde te maken aan de zure-witte-mannen politiek van geblondeerde mannen en potige dames zonder inleving.
We gaan 10 steden bouwen, het kan wel!

Echter, al snel krabbelde men terug, de winst was immers behaald. Men weet dus, daar bij D66, en bij de andere partijen, dat dit soort beloftes niet waar gemaakt gaan worden. Ik zou zeggen, gelukkig, want zal Nederland na het oplossen van de woningnood een hemel op aarde worden?

De politiek van de grote vergezichten, de tomeloze ambities, van de altijd durende progressie en transitie, wat doet ze, als de realiteit een einde maakt aan deze ambities? Zal ze zich schikken, herschikken, of zal ze de realiteit afdwingen met censuur, verboden en vervolging? D66 leek in haar campagne te kiezen voor een gedeeltelijk ‘schikken’, en daarmee heeft ze het grote zwevende deel van de kiezers voor zich weten te winnen, de mensen van goede wil.

Immers, we voelen allemaal wel dat het langzaamaan mis gaat, maar de jarenlang smeercampagnes tegen elke vorm van oppositie vanuit de media en de instituties, ze weerhoudt mensen de consensus te bevragen, anders te kiezen, zich uit te spreken. D66 heeft daar knap op in gespeeld, en de onderbuik van de mens van goede wil weten aan te spreken. Eigenlijk een knap stukje populisme, deugpopulisme. De knappe jongeman die via positieve optredens de zorgen van mensen legitiem verklaarde, en ze daarmee binnenboord hield. Perfecte marketing op de massa!

D66 is al decennia een machtspartij, met vele tentakels in het maatschappelijk veld. Deze macht gaat ze niet zomaar opgeven. De vraag is, gaat ze opportunistisch, pragmatisch te werk, en gaat het roer langzaam op, of voelen ze zich nu oppermachtig, en gaat de beuk erin? Ik vrees voor het laatste, immers de tegenkrachten groeien even hard mee, ze hebben eigenlijk geen keus meer.

En dan , slaat de realiteit toe.  En dan?
Stel je eens voor, dat door onze oorlogs-mennerij, Rusland haar geduld verliest? Er treinladingen vol dode soldaten in ons land terugkeren? Stel je voor, dat onze voedselvoorziening echt begint te haperen door het weg saneren van boeren? Stel je voor dat er mensen sterven omdat de stroomvoorziening langere tijd faalt? Stel je voor dat de regenboogcult echt in botsing komt met de andere slachtoffergroep, de moslims? Stel je voor dat mensen door beginnen te krijgen dat hun pensioenen zijn omgezet in staatsobligaties? De Euro valt? Oversterfte? Stikstof? Dat de waarheid toch doorlekt?
De lijst van conflicten tussen idealen en de realiteit, de contradictie tussen idealen onderling, ze is haast eindeloos.

Gaan die problemen werkelijk opgelost worden? En kunnen problemen door de veroorzaker worden opgelost? En zijn deze problemen er om op te lossen, of zijn er binnen eigen gelederen ook belanghebbenden die die problemen liever behouden?
Immers met het stikstofprobleem kun je boeren onteigenen voor je 10 steden. Met de regenboogcult kun je conservatieve krachten via afleiding verzwakken of criminaliseren. Met je klimaatbeleid kun je de (Europese) staatskas vullen, de mensen binnen hun steden houden, uit de natuur weren, en heel veel geld verdienen met de transitie, terwijl dure energie de mensen afhankelijk maakt. Win-win-win. Met immigratie vervaagt de eenheid, verzwakt de samenhang in de samenleving, en verbloem je de krimp, vergrijzing, de economische neergang, immers we groeien. En ondertussen verdienen massa’s ambtenaren, instanties en bedrijven goud geld aan al deze transities en onoplosbare problemen. Zo vormen deze problemen en belangen één monsterverbond. Problemen die oplossingen waren voor andere problemen, soms compleet verzonnen, de modellen heilig gelovend. Zelfs al zijn de mensen van goede wil. De hypotheek moet ook betaald worden, de buren hebben ook zonnepanelen. Uitstappen kan eigenlijk niet meer.

Wat zal het worden? Zal het schip een beetje worden bijgestuurd? In de hoop dat we nog even door kunnen modderen?
Voorlopig blijft men wijzen naar de groei op rechts, en gaat men onverminderd door in de media over het vermeend fascisme dat daarin schuilt. Echter, het monsterverbond zoals hierboven beschreven, lijkt dat ook niet enigszins op dat f-woord? 10 steden bouwen, wie gaat de ‘Autobahn’ die daarbij hoort aanleggen? Staat, ideaal en kapitaal die elkaar vinden? De cult van één gedeelde waarheid. De controle-dwang, de censuur, de vervolging van ‘oproerkraaiers’. Fascisme begon met verbieden, was verkozen, en kwam vanuit de macht, niet vanuit de oppositie, het verzet.
Met een simplistisch vijandsbeeld van de rechtse fascist versus de mensen van goede wil, ontkent men niet alleen de realiteit, de waanzin die achter veel van de verhalen schuil gaat, ze schept daarmee ook een klimaat die nog wel eens veel gevaarlijker kan zijn dan het gevaar waar men op wijst..
Oplossen gaat D66 niks. En troost je, de PVV ook niet, het CDA niet, geen enkele partij. We hebben hier te maken met een onrust die de politiek ver overstijgt. Het zal spannend worden of D66 kiest voor de weg van machtsbehoud, polderen en de winkel draaiende houden, of dat ze op ramkoers gaat, ze haar mandaat overschat. De realiteit dringt zich hoe dan ook op.

In latere columns probeer ik, naar vermogen, mijn gedachten te verwoorden hoe we in deze situatie terecht zijn gekomen. Uitgaande dat mensen in principe van goede wil zijn, moet de ontsporing toch verklaard gaan worden, of deze nu op links of rechts zou plaatsvinden, het stelselmatig niet willen zoeken naar de kern van het probleem, het ordinaire zondebokken, is voor mij een bewijs dat het niet gaat om vooruitgang, om oplossen, er is meer aan de hand, er is paniek, en een diep verlangen, dat onderdruk je niet zo lang meer. De mens is weer op drift, het einde van de geschiedenis die we zo vurig verdedigden na de oorlog, en voltooid leek na de val van de muur, ze blijkt een sprookje. Coca Cola bracht de hemel niet. De dood van God niet de hemel op aarde.