Rond 2009, net aan het werk in het onderwijs, kwam er ook een nieuwe hobby. Ik werd gegrepen door het virtuele wereldje van RailSimulator, een spel van EA-games. Het spel had een editor waarmee je een eigen wereldje kon samenstellen. Wanneer je beschikking had over 3D Software en kennis daarover, dan kon je eigen modellen maken en deze importeren in het spel. Ik had deze kennis niet, maar dacht, gewoon beginnen en leren. Twee jaar later had ik het aardig onder de knie en kon ik mijn eerste wereldje presenteren. Een freeware add-on genaamd “Altenburg-Wildau”. Een Duits tijdschrift merkte mijn huisvlijt op en plaatste er een artikel erover. Na een tijdje maakte ik een update, een uitbreiding. Tijdens dit proces meldde een Duitse uitgever zich. Van het één kwam het ander. Nu jaren later, is het spel oud aan het worden, maar wordt er nog steeds veel voor gemaakt, gebruikers onderscheiden zich hierin van andere gamers.
Het gaat niet zozeer om visuele realiteit, maar om technische realiteit van de simulatie en de creativiteit van de makers binnen de grenzen van wat het spel kan. Het puzzelen en zoeken naar mogelijkheden om met zo weinig mogelijk rekenwerk het spel zo realistisch en levendig mogelijk over te laten komen. Soort puzzelen, creatief zijn, en dit kunnen delen. Inmiddels heb ik 3 producten in de markt staan, waaronder één op het game-platform Steam. Voor de liefhebbers/klanten zijn er 2 productpagina’s, één in het Duits en één in het Nederlands. Mijn werken onderscheiden zich van anderen vooral in specifieke detaillering, een verhaallijn in het landschap en nostalgie. Duitsers houden daar wel van.
Samen met Roman, een vriend uit Duitsland maken we het zowel visueel als technisch zo realistisch mogelijk. Daarbij zorg ik vooral voor het uiterlijk, het programmeren en het maken van de landschappen, alle modellen van huizen, auto’s tot bovenleidingsmasten, terwijl Roman de spoortechniek(seinwezen, bovenleiding in Duitste maatvoeringen) plaatst en test.
